เกร็ดน่ารู้ เรื่อง ใช้หญ้าแฝกช่วยอนุรักษ์ดินและน้ำ
Source - เดลินิวส์ 14 ส.ค. 2558
นางสุวรรณา พาศิริ รองเลขาธิการคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครง การอันเนื่องมาจากพระราชดำริ (สำนักงาน กปร.) พร้อมด้วยคณะอนุกรรมการด้านวิชาการและติดตามประเมินผลโครงการพัฒนาและรณรงค์การใช้หญ้าแฝกอันเนื่องมาจากพระราชดำริ ตรวจเยี่ยมการใช้ประ โยชน์จากหญ้าแฝกพื้นที่ภาคเหนือ เมื่อ วันก่อน
โดยได้เดินทางไปยังถึงสถานีวิจัยดอยปุย จังหวัดเชียงใหม่ เพื่อติดตามและเยี่ยมชมความก้าวหน้าของโครงการวิจัยการอนุรักษ์ ดินและน้ำในแปลงไม้ผลบนที่สูงของสถานีวิจัยดอยปุย ซึ่งทำการศึกษาโดยนักวิชาการจำนวน 4 ท่าน ประกอบด้วย คุณบัวบาง ยะอูป คุณกิตติพงศ์ กิตติวัฒน์โสภน คุณนิภา เขื่อนควบ และคุณวรวิทย์ ยี่สวัสดิ์ เป็น การศึกษาการอนุรักษ์ดิน น้ำ และสิ่งแวดล้อม โดยการใช้หญ้าแฝก เพื่อป้องกันการพังทลายของหน้าดินและเพิ่มความอุดมสมบูรณ์ ของดิน
และศึกษาอิทธิพลของหญ้าแฝกที่มีต่อการรักษาความชื้นในดินสำหรับการผลิตไม้ผลเมืองหนาว เช่น พลับและสาลี่ เป็นต้น รวมทั้งศึกษาอิทธิพลของหญ้าแฝกที่มีต่อการเจริญเติบโตผลผลิตและคุณภาพไม้ผลเมืองหนาวและพืชประธาน (พลับ)
สภาพพื้นที่บริเวณเทือกเขาดอยปุย เป็นอุทยานแห่งชาติที่สำคัญทางตอนเหนือของประเทศ แต่ในปัจจุบันพื้นที่ของอุทยานลดลง เพราะจำนวนประชากรมีจำนวนเพิ่มขึ้น และขยายพื้นที่ทำการเกษตรบนพื้นที่สูง โดยการบุกรุกป่าต้นน้ำ ประกอบกับการใช้ที่ดินเพาะปลูกมาเป็นเวลานาน โดยมิได้มีการดูแลบำรุงรักษา จึงเกิดปัญหาการชะล้างพังทลายของหน้าดินต่อเนื่องจนถึงขั้นวิกฤติ
ทำให้พื้นดินเสื่อมโทรมแห้งแล้ง โดยเฉพาะพื้นที่สูงที่มีชาวไทยภูเขาอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก ซึ่งมีอาชีพหลัก คือการเพาะปลูก ทั้งข้าว ข้าวโพด พืชผัก ไม้ดอก ไม้ผลยืนต้นต่าง ๆ เป็นการเพาะปลูกไปตามเนินไหล่เขา ขาดการจัดการในด้านการอนุรักษ์ดินและน้ำ ก่อให้เกิดปัญหามากมายในพื้นที่ลุ่มน้ำแห่งนี้
โดยเฉพาะการพังทลายของหน้าดินและการสูญเสียน้ำ ถ้าไม่มีการแก้ไขปัญหาดังกล่าวนี้ จะส่งผลให้พื้นที่ป่าเสี่ยงต่อความเสื่อมโทรม ซึ่งยากยิ่งต่อการแก้ไขปัญหาในอนาคต ดังนั้น จึงได้มีการศึกษาการนำหญ้าแฝกมาใช้ประโยชน์เพื่อการอนุรักษ์ดินและน้ำในแปลงเกษตรของเกษตรกรที่ทำการเกษตรเป็นพื้นที่สูง เพื่อนำผลจากการศึกษานำไปใช้ในการพัฒนาและแนะนำให้แก่เกษตรกรบนพื้นที่สูงให้สามารถทำการเกษตรกรรมได้ผลดีขึ้นต่อไป
ขณะเดียวกันได้เสริมสร้างและรักษาพื้นที่ต้นน้ำให้เป็นพื้นที่ดินที่มีความอุดมสมบูรณ์ และเป็นสมบัติที่มีค่าต่อประเทศชาติตลอดไป และจากการติดตามผลการศึกษาพบว่า มีความคืบหน้าและสามารถนำมาขยายผลเพื่อการปฏิบัติใช้ในพื้นที่อื่น ๆ ได้เป็นอย่างดี.
